O’qituvchilar xonasiga muallimalardan biri kirib hamkasbiga dedi:
— Donoxon, charchadim! Hali bir dunyo yozma ishni tekshirib baholashim kerak. Balki yordam berarsiz?
— Mayli.
— Keling unda, boshlaymiz! Qani, orqa o‘girib turing! O’girildingizmi?
— Ha.
— Xo‘sh, unda manavi daftarga necha baho qo‘yamiz?
* * *
— Do‘xtir, tushimda men odamxo‘r emishman. O’zimga o‘xshaganlar bilan bir qabila bo‘lib yasharmishman. Bir kuni xuddi xotinimga o‘xshagan ayolni yeb bitiribmiz.
— E, xavotirga o‘rin yo‘q. Tushga nimalar kirmaydi deysiz.
— To‘g‘ri-ku-ya, lekin unda xotinim qaerga g‘oyib bo‘ldi?
* * *
— O’g‘lim, nega maktabingda eng past baholar nuqul senga nasib qilaveradi?
— Yaxshi baholarni muallimamiz chetga eksport qilayotgan bo‘lsa kerak.
* * *
Birinchi sinfda.
— Toshmatov, ikki karra ikki necha bo‘ladi?
Toshmatov (yig‘lab):
— To‘-o‘-o‘rt!
— Nega yig‘layapsan?
— Besh bo‘lishini xohlayma-an.
* * *
Maktabda o‘quvchilarga birinchi tibbiy yordam ko‘rsatish usullari o‘rgatilyapti.
Muallima:
— Xo‘sh, Eshmatov, agar uch yashar ukang uy kalitini yutib yuborgan bo‘lsa, qanday yo‘l tutarding?
— Uyga derazadan oshib kirardim.
* * *
Maktab direktori o‘rinbosarinikiga mehmonga keldi. Endigina kursiga o‘tirgandi, bir burchakdagi qafasdan to‘tiqushning qichqirig‘i eshitildi:
— Direktor yaramas!
— Ie, Obid Odilovich, bu nimasi?
— Ha endi… Qush-da, e’tibor qilmang!
— Yo‘q, men haqorat qilishlariga yo‘l qo‘yolmayman. Qani, u yaramas to‘tini menga bering! Hoziroq qovurib yeyman! Mayli, sizgayam jabr bo‘lmasin! Qovurib keling, yuz dollar beraman.
O’rinbosar sekin qafasni oldi-da, oshxonaga kirib ketdi. Birozdan so‘ng idishda qovurilgan qushni olib kelib stolga qo‘ydi. Direktor qarasa, qushning deyarli go‘shti yo‘q. Hammasi suyak.
— Ie, yuz dollarga shu suyakni yeymanmi? Yo‘q, mang, o‘n dollar! Mana shuyam yetadi! Ja ozg‘in ekan qushingiz!
Bir mahal oshxonadan to‘tining ovozi eshitildi:
— Aytmaganmidim direktor yaramas deb?!.
* * *
Mahbus xotinidan xat oldi. O’qib chiqqach, kameradoshlari undan so‘rashdi:
— Xotining nima deb yozibdi?
— E, o‘g‘lim ikkinchi yil ham beshinchi sinfda qoladigan bo‘pti… Oilamizni sharmanda qipti yaramas.
* * *
Bir yigit do‘stinikiga kelib dedi:
— Do‘xtirning aytishicha, mening yetti-sakkiz soatlik umrim qolibdi. Yur, tuni bilan tanish qizlarni olib restoranda o‘tiramiz. Undan keyin toqqa chiqib dam olamiz.
— Ho, sen ertaga baribir uyg‘onmaysan. Men bo‘lsam erta turib ishga borishim kerak.
* * *
Ikki jinni uyda o‘tirib zerikishdi. Biri ikkinchisiga dedi:
— Nima qilsak ekan? Choy qo‘yaymikan?
— Qo‘y!
— Keyin nima qilamiz?
— Keyinmi? Qaynagan suvni choynagi bilan muzlatkichga qo‘y! Qaynoq suv tursa ziyon qilmaydi.
* * *
Tog‘. Cho‘pon qo‘ylarini haydab ketib borardi. Shu payt qo‘l telefoni jiringlab qoldi. Telefon ovozini eshitgan qo‘ylar taqqa to‘xtab cho‘pon tomonga qarashdi. Cho‘pon esa, kim bilandir gaplashib bo‘lgach, telefonni cho‘ntagiga solarkan, qo‘ylarga dedi:
— Xavotirlanmanglar, meni so‘rashibdi!
* * *
— Qo‘shnijon, qozoningiz bormi?
— Ha.
— Kattami?
— Ha.
— Ko‘k ranglimi?
— Ha… Qozon kerakmidi?
— Yo‘q, shunchaki… Gap yo‘g‘ida gap-da!