Мен эҳтиётлик билан кўкракларини эма бошладим. У кўзларини юмиб лаззатдан “оҳ”ларди. Мен галма-галдан кўкракларини ялаб, учларини оғзимга солардим.
Кейин аста пастга тушиб жинсиси устидан амини силадим. Жинсисини тугмасини ечдим. Шимини пастга туширдим. У пуштиранг турсикчада эди, турсикчасида кулиб турган мушукчаларни расми бор эди. Турсиги устидан силадим.
- Жоним бирга бўламизми? – елкаларини ўпиб сўрадим.
- Ҳа, - деди кўксимни ялашдан тўхтаб.
- Бузиб қўйишимдан қўрқмайсизми?
- Йўқ.
- Мени севиб қолдинми? – ҳурсанд бўлдим.
- Қизлигимни сиздан аввал олиб бўлишган.
Мен нима дейишни билмасдан жим қолдим. Нигора мени лабимдан ўпди. Ўша пайтда шу даражада бахтли эдимки, танам миллиардлаб бўлакларга бўлиб ташласа, бутун коинотга тарқаб кетадиган даражада эдим.
Нигорани турсигини ечиб, туклари типроткондай учкур бўлган амчасини силадим.
- Эшикни, ёпамизми? Биров кириб қолмайдими?
Эшикни қулоқчасини бурамоқчи эдим, эшик аллақачон ёпиқ эди.
- Қачон улгурдинг? – кулибсўрадим.
- Улгурдимде.
Кейин шимимни, ва қора рангдаги плафкамни ечдим. У қўллари билан туклари ўсган қўтоғимни силади. Унинг бармоқлари баданимга жуда ҳам ёқар эди.
Нигора светни ўчирди. Жалузи ортидан тунги Тошкент чироқлари ва ой ёруғи тушиб турарди.
Мен Нигорани курсига ўтирғиздим ва эгилиброқ қўто

ғимни амига тўғирладим. Ами озгина сувланган эди. Қотоғимни бошини амига ишқаладим.
- Фақат секинроқ, эркалаб, - Нигора эҳтиросланиб деди.
- Ҳўп жоним.
Мен уни оёқларини очиб, кўтардим. Қотоғимни амига тиқанимда эҳтиросли “аҳ”, деган товуши эшитилди. Мен секинлик билан амига сика бошладим ҳамда лаззатдан сузилиб бораётган кўзларини томоша қилдим. Мен уни авайлаб, эркалаб сика бошладим. Борган сари қотоғим ичкарироқ кирар эди. Тез орада амидан чиқан сув асбобим жунимни ҳўллади. Силиқ бўйнидан енгил тишлаб ўпдим.
- Жоним, яна, жоним. Ёқяпти, - унинг овози майинлашган эди.
Лабларидан ўпдим, тилимни оғзига тиқдим, тилини яламоқчи эдим тишлари билан тўсиб олган экан.
- Оғзингни оч.
У оғзини очди. Кичкинагина тилчасини япон порно филмларидай ялаб, сўришни бошладим. Нигора ҳам жавоб қайтариб тилимни яларди. Мен медленный секс ёқимли бўлишини билмаган эдим. Шошилмасдан ҳамма тана аъзоларини ушлаб, мумкинларини ўпиб, қизни эҳтиросли ҳаракатларини топоша қилиш ўзгача лаззат берарди.
Биз битта стилда ўн беш дақиқача бирга бўлдик. Эякуляция бошланишини сезиб сўрадим:
- Жоним бўшанаман, аминга бўшансам бўладими?
- Йўқ, қоринчамга.
Мен қатиққа ўхшаб оппоқ бўлиб кетган қотоғимни амидан чиқардим. Нигорани ўпишдан тўхтамай қоринчасига драчит қилдим. Йигирма соняга қолмасдан қоринчасида туғилмаган фарзандларим ўйнаб юришар эди.
Нигора қоринчасини латта билан артди. Кейин сумкасидан иккита влажный олиб, биттасини менга, иккинчиси ўзи олиб амини, сонини, қоринчасини арта бошлади. Мен ҳам қўтоғим ва қўлимни артиб, салфеткани қайтардим.
Қизиб кетган танамга хонанинг зах ҳавоси ёқар эди. Мен чуқур-чуқур нафас олдим.
- Бўшандингми? – сўрадим партага ётиб.
- Ҳм, - деди Нигора турсикчасини кийиб.
Қиз кийиниб бўлганда ҳам мен ялонғоч бўлиб партада ётар эдим. У менга қараб турганини пайқадим.
- Нима?
- Сиз Давидга ўхшайсиз экан.
- Яна қанақа Давид?
- Микиланжело Буонаротти ясаган хайкал.
Нигора “ҳозир” деб Нокиа С3 телефонидан интернетга кириб расмлар титкилади ва менга келишган йигитни ҳайкалини кўрсатди.
- Нима қилибди, нармалний йигит.
- Балиқчасига қаранг, - у кулиб хайкалнинг жунли қотоғини катталаштирди.
Хайкалнинг говдаси бақуват бўлсада, асбоби жуда ҳам кичкина эди. Мен ўзимни тунги уйқуга кетган қотоғимга қарадим ва Нигора мени мазхара қилаётганлигини пайқадим.
- Ўзингчи рандаланган эшикка ўхшайсан.
Жаҳлим чиқиб кийинишни бошладим.
- Зато эртага эрга тегсам кўкракларим, кўтларим котта бўлади. Сизи балиқчез акула бўлолмайдику.
- Жинни, хона совуқ қотоғим уҳлавоти, - дедим ўзимни оқлаб. – Оғзинга огин котта бўлишини кўрасан.
- Пашол нахуй, бориб Амир Темурни отини қотоғини сўр, - жаҳли чиқиб бақирди Нигора.
Мен Амир Темурни биясига қарадим.
- Силарни аҳмоқона университетларинг жалабхона. Камолидин Беғзодинг алкаш, наркаман, ёбир Бобо бўлган.
- Зато уни ҳурматига университетни номлашган. Сени номинга мусрхонани ҳам қўйишмайди, - Нигора кўзларимга тик қаради.
- Зато сени номинг билан фохишахонани номлашади. Катта қилиб: “Нигора” фохишахонасига ҳуш келибсиз деб ёзишади, пастидан эса кичик ҳарфлар билан: “рандаланган таналарни ёқтирувчилар учун”, деб ёзиб қўйишади.
- Мен фохиша эмасман, - кўзлари ёшланди Нигорани.
Мени асабийликдан қизариб кетган юзимда ачиниш пайдо бўлди.
- Кечир ҳафа қилмоқчи эмас эдим, - мен уни қучоқладим
- Ҳафа қилиб бўлдиз.
Кейин кўзидаги ёшини кафтим билан артдим.
- Агар сен йиғласен, сенга қўшилиб мен ҳам йиғлеман.
Нигора ростдан йиғлайдимикан деб кўзларига қаради, ёш кўрмагач бошини эгди.
- Йигитим ҳам, кўримсизсан деб унижать қиларди, кейин бошқа қиз билан юриб кетди. Мен бақирдим, жанжал қилдим, уришдим - фойдаси бўлмади. Бугун эса сизни кўриб бирга бўлишни истадим. Менга говдалийигитлар ёқади. Сиз эса мани фохиша деяпсиз.
Мен уни сочларини силаб, пушти яноқларидан ўпдим.
Ўша воқеадан кейин Нигора билан узоқ вақт бирга бўлдик. У билан кўп марта санъат ва секс ҳақида суҳбатлашдик. У танаси, ёки зўр сикишиши билан эмас, дунёқараши, санъатга бўлган қизиқиши билан меҳримни қозонган эди. Ushbu hikoya kóchirilgan agarda yoqqan bolsa klass bosishni unutmang...