Omalekin shu hikoyani chiqarmasez hafa bo'laman (hamroh)Hudoni Izlagan Bola...
Masjid darvozasidan maktab
kiyimida chamasi olti, yetti
yoshlardagi bolakay kirib kelib,
so’l tomondagi o’tirg’ichda
suhbatlashib o’tirgan
nuroniylarga salom berdi:
"Assalom-u alaykum.” Qariyalar
hayron bo’lishib: "Vaalaykum
assalom, katta yigit bo’ling, keling
bolam, kimni izlab keldiz?
Bolakay: "Hudoni….” Nomozxon
chollar hayrat aralash bir-
birlariga qarab, jim qolishdi.
Bolakay davom etdi: "Qayerda
o’tiribdilar? Iltimosim bor edi….”
Qariyalar orasidan bir odam turib,
bolakayning oldiga kelib,
cho’kkaladi-da: "O’g’lim kim sizga
bu haqida aytib berdi? Kimning
o’g’lisiz?” Bolakay biyron tili
bilan so’zladi: "Ahmad domlaning,
buvim aytgandilar, bu yer
Hudoning uyi ekan, kecha yana
aytdilar, u kishi har
diyonatli bandasining tilagini
bajararkan. Men ham u kishining
bandasi ekanman, hali gunoh ish
qilmagan ekanman, yaxshi bola
bo’lganim uchun men ham
diyonatli ekanman, u kishidan
so’raydigan juda muhim
iltimosim bor….” Amaki
o’ylanib qoldi, Ahmad domla, kim
ekan u, hali jajji bo’lsa ham,
yaxshi tarbiya olibdi bolasi. Keyin,
bolakayga yuzlanib: "Yuring, hozir
birga tahorat olamiz, keyin
Hudodan iltimosingizni
so’raymiz.” Bolakay ho’p
degandek boshini qimirlatdi, va
amakining ketidan ergashib,
xuddi bir narsaga ulgurmay
qolayotgandek shoshib- shoshib
yuz qo’llarini yuvdi.Keyin
masjid ichkarisiga kirib, peshin
nomoziga tayyorlanishdi. Amaki
unga: "O’glim, hozir hamma
duoga qo’l ochganda siz ham qo’l
ochib Hudodan iltimosingizni
so’rang.” Bolakay yana ho’p
degandek boshini qimirlatib,
qator- qator odamlar orasidan
Hudo kim ekan deb izladi. Nomoz
so’ngida hamma duoga qo’l
ochib duo qilishni boshladi.
Bolakay ham qo’llarini
qovushtirib: "Buvim aytdilar, meni
yoshimdagilar farishta bo’larkan,
nima so’rasam berarkansiz,
o’zimga kerakmas, dadamlarga
yordam bering, oyimni asrab qola
olmayotgan ekanlar. Aytishlaricha,
oyimni faqatgina sizning
yordamingiz qutqarar ekan.
Mashinachalarimni, mayli, rasmli
kitoblarimni ham oling, faqat
bittagina oyimni olmang, koptok
olaman deb ohirgi qordan beri
yig’ayotgan pulim bor, uniyam
beraman….Singlimni bog’chadan
olib uyga qaytishim kerak, uniyam, meniyam oyimlarni
oldilariga kiritishmayapti,
sog’indik, ayniqsa singlim,
kechasi ‘oyi’ deb yig’lab chiqadi,
menku kattaman, o’gil bolaman,
chidayman. Hech bo’lmasa oyim
singlim bilan qolsin. Iltimos….
Omin, Olloh-u Akbar” – dedi-
da yugurib ko’chaga chiqib ketdi.
Amaki, bolakayning gaplaridan
ta’sirlanibmi, yoki bugun
peshindan keyin
chiqarilishi kerak bo’lgan
matematika o’qituvchisi
Ahmadning xotini vafotini
eslabmi ko’zidan yosh sizdi…!

Qimmatli vahtizi ayame o'qiganiz uchun oldindan rahmat.