Yigit qizning tinimsiz qarshiligiga qaramay qizni partada zich ushlab turgancha uning ko‘kraklarini bir qo‘li bilan ezg‘ilar, boshqasi bilan qizning qo‘llarini og‘ziga qo‘shib yopar, marjon yoshlar to‘kayotgan qiz qarshilikni to‘xtatmasdi...
8-b sinfi maktabdagi eng sho‘x sinf bo‘lgan doim. Bolalar "ishkalchi" , qizlar shaddod edi. Baribir oralarida a‘lochi va odoblilari ham bor. Ulardan biri o‘qishga intiluvchan, xarakteri bosiq, ba‘zan hazillashib ham turadigan Jamshid. Uning sinfdoshlari ham bilmaydigan sevgilisi Madina esa kamgap, odobli buning ustiga chiroyli qiz edi. Ularning sevgisi pinhona edi. Ko‘p marotaba to‘qnashgan ko‘zlar va o‘zaro almashilgan xatlar haqida hech kim bilmasdi, sezmasdi. O‘tib borayotgan o‘quv yilida bir marta ular sinfni tozalash uchun birgalikda navbatchi bo‘lib qoldilar. O‘smir yoshlar uchun bu omad taqdir deb baholanadi. Chunki ayni tabiatlari o‘zgarayotkan davr...
8-b sinfi 2-qavatning eng oxirgi zalida, zalning ham oxirida joylashgan edi. Chelakdagi suvni Madinaning oldiga qo‘ygan Jamshid, orqasiga burilib keyingi partaga o‘tirdi. Ko‘zlarini yana sevgilisi tomon qadaganida vujudini ajib hislar qurshab bir seskandi. Undan 2 qadam narida hamma yurak shakli hisoblaydigan qomat bezagi-bejirim, ayollik shakliga moyillashayotgan dumbalar qomatdan alohida ko‘ringandek bo‘ldi. U ilk bor sevganiga o‘zi bilmay hirsda qarab xayollar og‘ushiga berilib ketdi. Pollattani yuvish uchun egilgan Madinaning tizzagacha yopgan yubkasi egilganda yanada taranglashib orqasini ko‘z-ko‘z qilardi. Madinaning xayoliga bu vaziyat umuman kelmagandi. Orqasini silagan qo‘ldan sapchib tushgan Madina qaddini tik tutgach o‘zidan bir qarich masofada unga tikilib turgan ko‘zlardan ko‘z uzolmay qoldi. Jamshid qo‘lini tortib olib uning qo‘lidan ushladi. Ko‘zlar bir zumga ham chalg‘imas, miyaning ehtiros qismi faollashib yurakni tez-tez o‘ynatar,qandaydir kuch lablarni yaqinlashishi uchun itarayotganga o‘xshardi. Bitta bo‘sa. Birinchi bo‘sa. Totli, unutilmas lahza. Beg‘ubor bahor, o‘ynoqi yoshlik ta‘sirida olmadek qizargan ikki yuz bir-biridan ajraldi. Biri boshini egdi. Boshqasi beixtiyor quchoqlab olgan beldan qo‘lini bo‘shatdi.
-Ha...haligi Madina. Uzr... Jamshid xijolatda edi. Lekin boshini ko‘tarib olovdek yonayotgan ko‘zlarini qadagan Madinaning tabassumi unga ham ko‘chib o‘tdi.
9-b sinfiga aylangan yoshlarda tom ma‘noda o‘zgarishlar fasli boshlangandi. Sport bilan shug‘ullanishga qaror qilganlar, astoydil bezori bo‘lishga bel bog‘laganlar, ajoyib juftliklar, yengiltabiatlar va "kitob qurtlari"ga bo‘lingandi sinf. Bu orada Jamshid va Madina muhabbati ham oshkor bo‘lib ular ajoyib juftliklarsan biri edilar. O‘tgan bir yilda Madina go‘zallik raqibalariga ega bo‘lgandi. Sochlari xipcha belida mavjlanar. Noziklik va nafosatli tabiat qomatiga alohida ishlov berayotgan edi. Go‘zal chehrani tutib turishga mos bo‘yin, siyrak va ko‘rinmas tukli silliq,oppoq badanning kaftni to‘ldiruvchi olmadek ko‘kraklari qomatning asosiga aylangandi. Lekin bejirim dumbalar ko‘zni o‘ynatadigan darajaga yetib butunlay go‘zallik sohibasiga aylantirgandi Madinani. Hasadda yonayotgan raqibalar va yoshligini eslab havas qilayotgan o‘qituvchilarning diqqatiga ham tushgandi u. 3 ta bitiruvchi sinfda o‘quvchi 40 ta bolaning 30 tasi unga oshiq edi. Lekin bu raqobatga allaqachon chek qo‘yilgan. Bu go‘zallik sohibasining qalbi Jamshidga tegishliligini hamma bilib hafsalasi pir bo‘lsada, ko‘zlar aslo uzilmasdi. Ikki sevishgan esa eng baxtlilar edilar. Faqat bo‘salargina qondirardi ularning ehtirosini. Mehr-muhabbat, or-nomus ustunligi jilovlardi ularni...
Bahor. Ular uchun maktab davri poyoniga yetish davrida. Shunday kunlar birida ma‘lumotnoma kerak bo‘lgani uchun oxirgi darsga kirmay ketgan Jamshid navbat kutib bezovta edi. U tezroq ma‘lumotnomani olib maktabga qaytishni, Madina bilan birga ketishni xohlardi. Ayniqsa u bugun navbatchilikda, uni uyigacha kuzatib qo‘yish niyatida edi.
Maktab. 2-qavatning oxirgi zali, zalning oxirgi xonasi bo‘lgan 9-b sinfxonasini maktabning chekka xonalaridan deyish mumkin. O‘qituvchilar, direktor, hatto boshqa sinflar xonasi ham yo‘q edi bu zalda. Laboratoriya,alohida fanlar xonalari va shu 9-b o‘quvchilari xonasi joylashgandi. Dars tugaganiga 1 soatcha bo‘lgan. Maktabda o‘quvchi qolmagan. O‘qituvchilar direktor xonasida majlisda. 9-b sinfi ochiq. Xonada esa bir qiz va bir yigit o‘quvchidan boshqa hech kim yo‘q. Ularning holati ham oddiy emasdi. Yigit qizning tinimsiz qarshiligiga qaramay qizni partada zich ushlab turgancha uning ko‘kraklarini bir qo‘li bilan ezg‘ilar, boshqasi bilan qizning qo‘larini og‘zi nilan birga yopar, marjon yoshlar to‘kayotgan qiz qarshilikni to‘xtatmasdi...
Bezorilar toifasidan bo‘lgan Davron albatta bunday suluvning oldida o‘zini tutolmay qoldi. Umuman olib gapirsak u qizni zo‘rlab bo‘lsa ham o‘ziniki qilishni istovchilardan edi. Jamshid yo‘q. Taqdirning bu voqeasini haqiqiy omad deb baholab, qizga tashlangandi u. Madina kutilmagan to‘xtovsiz harakatlardan biroz gangidi va partaga yotqizilganini sezmay qoldi. Avtomatik tarzda qarshiliklar boshlandi unda. Ong hozirgi holatni idrok etgandi. Davron esa tipirchilayotgan qo‘llarni bir qo‘lida siqib partaga zich ushladi. Endi harakatga kelgan Madinaning oyoqlarini juftlab bir oyoqda siqdi-da, qizning ovozi chiqmasligi uchun og‘zini ham bir qo‘lda berkitdi. Ingrab, tipirchilashlariga qaramay, qizning yana ham oqargan oppoq yuzlari,yonoqlaridan,yoqimli ifor kelayotgan bo‘yinlaridan o‘pdi. Kiyim ustidan bo‘lsa ham Madinaning ko‘kraklarini o‘pib, astagina tishlaganida ihrab yuborgan qizni kayfi keldi deb o‘ylab, qo‘lini og‘zidan olib uning ko‘kragiga qo‘ymasidan qiz baqirmoqchi bo‘lganini bilib, yana uni og‘zini yopib, yuzi, burnidan bir o‘pib gapira boshladi:
-Jim turgin asalim hozir maz... ahhhh... Tepki zarbidan qizning ustidan uchib tushgan Davron biqinini ushlab qaraganida tepasiga o‘qday kelgan Jamshidning yuzini ko‘rdi bir soniyada, keyin tinimsiz yog‘ilayotgan mushtlar yomg‘irida qoldi. Humoridan chiqqan Jamshid o‘zini bosib Davronni ustidan turib qarasa qiz yo‘q edi...
Madina bir hafta maktabga kelmadi. Mazasi yo‘qligini uyidagilarga aytib ko‘rpa-to‘shakka o‘ralib yotish bilan o‘tkazdi kunlarini. "U nima deb o‘yladi, unga xiyonat qilmadimku, buni tushunar. Nahot munosabatlari o‘zgarsa" degan savollar qiynardi yosh qalbini. Kelasi dushanba ertalab telefonini yoqqan Madina Jamshiddan kelgan, 80 marta qilingan qo‘ng‘iroq va bitta xabarga ko‘zi tushdi:
"Kechir meni kechirolsang,
Rost. Kechikdim-xatoyim
Oldingidek sevolsang
Javob yozgin savdoyim. Sen aybdor emassan go‘zalim. Qo‘lingdan kelganicha nomusingni himoya qilganing uchun ham rahmat senga. Iltimos yonimga qayt...".
Tamom.
E‘tiborlaringiz uchun katta rahmat