uchini uning qorniga tirab. — Birovning gulday qiziga ko'z olaytirish qanaqa bo'lishini ko'rsatib qo'yaman senga!..

— Pulni berr!.. — hanuz xirillardi Mo'min. — Pulimni ber dedim!..

— Pulingni qiyomatda olasan endi… Odamga o'xshab gapimga quloq solganingda olarding. Endi bo'lsa…

— Yo'q, o'ldirma, qassob!.. Jon uka, bu shashtingdan qayt!.. Bir umr xizmatingni qilay!.. Mayli, o'sha yaramas puldan ham kechdim…

Sobir qassob negadir bo'shashib Mo'minni qo'yib yubordi. Yalinishlari ko'nglini bo'shatib yubordi chamasi.

— Bor, uyingga daf bo'l! — dedi sekin. — Ikkinchi qorangni ko'rmay!..

— Rahmat senga, uka, rahmat!.. Kechir!..

Qo'rqib ketgan Mo'min qanday tomorqa tarafga yugurib ketganini o'zi ham sezmay qoldi…

Sobir qassob birpas uning ketidan tikilib turdi. Molfurush hamon qorong'ilikda harsillagancha chopib borardi…



* * *



Afsuski, qassobning kechirganidan kerakli xulosa chiqarib olmagan Mo'min ertasiga kuppa-kunduz kuni do'kondan kelayotgan Ma'muraning yo'lini to'sdi…

Qishloqqa kiraverishda hech zog' ko'rinmasdi. Yo'lning ikki cheti dala. Mo'min atrofda hech kim yo'qligiga amin bo'lgach, qizning yo'liga ko'ndalang bo'ldi.

— Oh, ona qiz, men seni ertalabdan beri kutaman-a! — deya Ma'muraning qo'llaridan ushlashga chog'landi u. — Juda go'zalsan-da!..

— Qoching, yo'limni to'smang! — Mo'minni chetlab o'tishga urindi qiz. — Dadamga aytib beraman… Kap-katta odam uyalmaysizmi?..

— Ie, shunday qizni ko'rgan erkakda uyat nima qilsin?.. Qani, quchog'imga kirgin-chi!..

Mo'min kutilmaganda Ma'murani quchoqlab tutlar orasi osha bedazorga olib o'tdi va tappa yerga bosdi. — Hozir o'zim seni…

Ma'mura jonholatda baqirar, tipirchilab Mo'minning quchog'idan chiqib ketishga urinar, ammo kuchi yetmasdi…

Oradan besh daqiqalar o'tib…

Mo'min Baribir maqsadiga yetolmadi. Qiz o'zini qurbi yetganicha himoya qildi. Birozdan so'ng esa, Mo'minning chotiga kuchi boricha tepib jonholatda uyi tomon chopib ketdi…

Ma'mura yo'l-yo'lakay qon yig'lab qarg'anar, nima deyotganini o'zi bilmasdi…

Shu tobda qishloq tarafdan qo'shnilari Mergan muallimning mashinasi kelib qoldi. Ma'mura ikki qo'lini ko'tarib mashinani to'xtatdi…

— Senga nima bo'ldi, qizim? — Mergan muallim bir qochib borayotgan Mo'min tomonga, bir Ma'muraga tikilib so'radi.

— Anavi… Anavi pes meni…

— Nima?.. — muallim hammasini tushunib yetgandi. Hech narsa demay Ma'murani mashinasiga o'tqazdi-yu, Mo'minning ortidan quvladi…

Qolgan voqealar xuddi o'quvchi o'ylaganidek yakun topdi albatta…

Ya'ni, o'sha kuniyoq qishloqda «Sobir avval Mo'minni, keyin o'zini so'yib tashlabdi» degan xabar tarqaldi.