uchunmi, yana xafsalasizlik bilan o`rnidan turdi, soatga qarab chuqur uh tortdi,ochiq derazadan quyoshning iliq u uchun esa shafqatsiz nurlari tushib ko`zlarini qamashtirar, shuning uchun bo`lsa kerak badbo`y xiddan jirkangan kishidek ko`zlarini qattiq yumib, kafti biln og`zini berkitdi. Ertlabki nonushtani ham qilmasdan o`qishga otlangan Dilshodni o`sha qandaydir yoqmsiz, g`alati, allaqanday tushunarsiz va g`amgin xislar qurshab olgandi. Nima uchun bunday bo`layotganiga o`zi ham hayron edi. Chunki unda hamma narsa yetarli ota-onasi, aka-ukalari, bitta opasi ham bor o`zi esa chiroyda hech kimdan qolishmaydigan suqsurdekkina yigitcha edi. Lekin hech bir qiz unga tuzukroq ya`ni umrini oxirigacha bir yostiqqa bosh qoyadigan darajada yoqmasdi. Balki shunday qizni uchrata olmaganidan shunday o`zi orzu qilgan qizni hali uchratmaganidan uning ko`ngli bunchalar g`ash bo`layotgandir. U shunday poyonsiz hayollar kemasida alaqanday g`amgin orzular ummoniga g`arq bo`lib ketayotgan edi. U o`zi o`qiyotgan institut qarshisida taqqa to`xtadi. U ko`chani nargi tarafiga qarab uzoq qarab turdi, u shu damda ko`chaning u yuzida kimdir unga intiq bo`lib kutib yurishini juda ham hoxlardi. Qaniydi u hozir kelib qolsa, bu qanchalar tabiiy va ajoyib bo`lardi, unga ko`chaning nargi betide turganda ko`zim tushadi, ishqilib kechikib qolmay deb ko`chaning bu tomoniga o`tmoqchi, u shunchalar go`zal, latofatli, shunchalar tentak va ehtiyotsiz, men uni deb qo`rqaman, yuragim xovliqadi, hapqiradi, unga zo`r berib, xayojonlanib ishoralar qilaman, shoshma, xovliqma. Jinni, tentakvoy, ana qara mashina keyabdi meni kutib tur xozir o`zim yoninga uchib o`taman, odamlar ko`p hamma yoqda lekin sen! Sen yolg`iz mening baxtu iqbolmini o`zing bilan olib yurasan, shunda u menga qarab tabassum qilib qo`yadi, axir u yizimga qarab barcha so`zlarimni o`qib oladi-da. O`shanda men undan oldinroq ko`chaning nargi betiga uning oldiga chopib o`taman. Men o`zim uchun qo`rqmayman, chaqqonligimni bilaman, chopib o`tib uning qollaridan shartta ushlab olardimda ko`zlariga tikka qarardim. Ko`zlarida o`zimni ko`rgach o`zimni dunyodan eng baxtiyor odamlarr qatoriga qo`shardim. U shunday xayollar og`ushida qanday qilib asflat o`rtasiga chiqib qolganini bilmasdi uning xayolida orzuyidagi xurliqo ko`chaning u yuzida o`ziga chorlab turardi. U esa tentaklarcha hech narsaga qaramasdan hatto bir nechta mashinalarning uzoq signal chalishlariga ham quloq solmasdan ko`chani kesib borardi. Go`yoki ko`chaning u tomonida orzuyidagi qiz uni tinimsiz chorlab turibdi. Uning dunyoqarashi boshqalarnikidan butunlay farq qilardi, unga hamma qizlar ham yoqavermas, fikrlashi ham boshqa tengqurlaridan ancha yuksakroq edi. Shuning un bo`lsa kerak uni instda ham, ko`chada ham, mahallada ham boshqacha ko`rishar, hattoki ismini toq etmasdan hamisha Dilshodbek deb chaqirardi, faqatgina bir necha rus og`aynilari Dima deb chaqirar va bundan u hech ham xafa bo`lmasdi...
Mashinalar quloqni qomatga keltirar darajada signal chalib yo`l o`rtasida ketayotga yigitni ogohlantirar, uni urib yubormaslik uchun rolni goh chapga goh o`nga burib yaqinlashib kelayotgan halokatni oldini olishga harkat qilishardi… “paaap, piiip, diiiiiid”… “boooom” darxol tez yordam mashinasi chaqirildi, avtohalokatka uchragan yosh yigitni markaziy shifoxanaga olib ketishdi… “Jarrohlik stolini tayyorlanglar” “2 mg anti teraksin” “ yurak urishi meyorlashyabdi” “suniy nafas olish uskunasini ulanglar! Bo`linglar imilamanglar,” boshladik vaqtni ketkazmaylik darxol poperatsiya qilishimiz kerak. Operatsiya xonasida mana shunday gaplar jaranglardi, oq halatlik haloskorlar bir mushtipar onani, bir mehribon otani “farzand dog`i” dek mudhish falokatdan asrab qolish un qo`llaridan kelgancha harakat qilishardi… operatsiya oz emas ko`p emas 3 soat davom etdi. Biroq uni ahvoli hamon og`ir edi u nihoyatda ko`p qon yo`qotgan, o`ng oyog`i singan, qovurg`alaridan ham ayrimlariga jiddiy shikast yetgan edi. Xona tashqarisida esa uni bir go`zal qiz kutib turardi.Ko`zlari qorquvga to`la, nozik barmoqlari bilan maxkam siqib olgan oppoq ro`molchasi ko`z yosh artilaverganidan jiqqa suv bo`lib ketgadi. Uning tanasi behol va bemajol, hattoki tik turishga ham kuchi yetmasdan oyoqlari dir-dir qaltirab turardi. Shu damda unga hech kim, hech narsa taskin bera olmasdi, uning hayoldia faqat bir fikr bor “nahotki men odam o`ldirib qo`ydim, nahotki men endi qotil degan tamg`ni peshonmga bosib yursam? Kim? Kim degan odam bo`ldim” uning hayolini mana shunday yomin hayollar cahnalgan lentadek g`ir-g`ir etib o`tardi. Nihoyat operatsiya xonadan bosh vrach chiqdi, uning chiqanini ko`rgan qiz shoshgancha uning yoniga bordi, -doktor, doctor uning, anavi hozirgina operatsiya qilgan bemoringnizning ahvoli qanday? Yashab ketadimi? Tuzukmi? Yashaydimi? Qizning bo`g`ziga nimadir tiqilib gapirolmay qoldi, uing shaxlo ko`zlari jiqqa yoshga to`ldi. Ertalabki shudring tomchilaridek, marjon-marjon o`z yoshlar qining olmadekkina dumaloq yuziga oqib tusha boshladi. -tichlanib oling singlim deb gap boshladi doctor. –hozircha hammasi joyida lekin yashirmayman benorni axvoli u qadar yaxshi emas, unga zudlik bilan qon kerak, chunki bemor juda ham ko`p qon yo`qotgan, buning ustiga operatsiya ham onson kechmadi unga zudlik bilan qon quymasak axvoli yana ham og`irlashishi mumkin. Hozir u narkoz tasirida uxlayabdi bir necha soatdan so`ng o`ziga keladi shuning un vaqtimiz juda ham oz. qiz yoshga to`lgan ko`zlarini rumolchasi bilan artib beihtiyor “man men! Men qon topshiraman, kerak bo`lsa hamma qonimni olinglar, faqat shu yigitni saqlab qolinglar iltmos:” deb yuborganini ham bilmay qoldi. U nima uchun bu gaplarni aytdi bunday fikr unga qachon keldi buni o`zi ham bilmay qoldi.
-Sizni to`g`ri tushundim - dedi doctor salmoqlab, biroq hammaning ham qoni to`g`ri kelavermaydida, avval tinchlanib oling keyin esa anu hamshiraga aytsangiz sizning qon guruhingizni anqilayd, ha etgancha bu yigitcha sizga kim bo`ladi?
Bu savoldan qiz ilon chaqqandek seskanib ketdi,
-bu! Bu yigit… haligi… hech…
- mayli mayli dedi doctor qizni hijolatga solmaslik uchun siz o`zingizga kelvoling avval
Bir ozdan keyin bir hamshira kelib qizni maxsus xonaga boshladi u yerdan qizdan qon olishdi baxtga qarshi qizning qoni yigitninkiga mos kelmadi, nima qilishni bilmay qolgan qiz o`zini qo`yarga joy topa olmay qoldi. “nahotki? Nahotki endi u? yo`q. yo`q bunday bo`lishi mukin emas, u o`lishi mumkin emas” derdi u tinmasdan o`ziga o`zi. Bu vaqt ichida Dilshodning ota-onasi ham bu mudhish voqeadan habar topib kaslaxonaga yetib kelgan otasi uning axvolidan habar topib unga o`zi qon bergandi.
Eshik oldida tinmasdan ko`z yosh to`kib o`tirgan, qovoqlari yeg`layverganidan bo`lsa kerak shishib ketgan bu qizni ko`rib dastalb yigitning ota-onasi “Dilshodning sevgan qizi bo`lsa kerak” deb o`yladi. Uni ovutish un Maqsudaxonim (yigitning onasi) -qizim boring endi Dilshodbekning axvoli ancha yaxshi, yaqinda palataga olar emish ertalabdan beri tuz ham totmabsiz, bu yerda o`tirishdan foyda
yo`q,