Kuz... Yomg'ir yog'ardi.
Avtobus bekatida bir yigit va
bir qiz gaplashib turar, qizning
közlaridan yosh sizib chiqardi.
-Seni sevmayman, meni öz
holimga qöy, -dedi yigit
yig'layotgan qizga. Qiz yigitni
toshbag'irlikda aybladi, undan
nafratlanishini aytdi va burilib
tez-tez yurib ketib ketib qoldi.
Yigit uning ortidan jim termulib
qoldi. U qiz bilan boshqa
körishmasligini bilardi. U og'ir
xörsinib qöydida mashinasiga
ötirib tög'ri onkologiya
markaziga bordi. 2-
qavatda joylashgan vrach
xonasiga kirdida stolida
öychan
ötirgan doktorga qarab
shunday dedi: "Men
tayyorman". Doktor örnidan
turib yigitning yoniga keldi.
Qölini uning yelkasiga qöydi:
"Bardam böl uka, hammasi
yaxshi
böladi, inshoolloh"
Yigitni jonidan ortiq sevadigan
qiz yigitning sönggi vaqtda
nega bunaqa bölib qolganligi
sababini bilmasdi. Yigit
kasalligini bilgach ancha vaqt
operatsiyaga rozi bölmadi. Oz
vaqt bölsada qiz bilan birga
bölishni istadi. Lekin baribir
tavakkal qilish kerak edi. U
qizning baxtli bölishini istar,
uning közlarida g'am va
achinishni körishni
istamasdi. Shu sabab qiz bilan
munosabatlarni uzishga qaror
qildi. Shunday böldi ham...
Qizda hayotga qiziqish
qolmagandi. U özini aldangan
his qilar, sog'inch azobi alamlar
bilan qorishib qalbiga og'riq
solardi. U hamma narsaga
befarq bölib qoldi. Yigitni
sog'inar, bir vaqtning özida
undan ranjirdi. Hammasini
unutishni istar, közlari
yig'lashdan tinay demasdi. Bir
qancha vaqt ötgach, ota-onasi
qistoviga köra bir doktor
yigitdan kelgan sovchilarga
rozilik berdi...
Yigit bölsa qizni uzoqlardan
köp kuzatardi, qiz buni
sezmasdi hatto. Yigit hammasi
tushga aylanib qolishini, va
uyg'onib, yana baxtli kunlarga
qaytishni istardi. Hayot uchun
astoidil kurashardi.
Kunlar tez ötaverdi. Qiz töy
kuni yaqinlashgach, öz
xusnihati bilan
yigitga töyi uchun taklifnoma
yozib jönatdi. "Mana, sizsiz
yashayapman...baxtliman...".
Shu ma'no mujassam edi bu
harakatida. Yigit
taklifnomani körib jilmaydi.
"Ha, sen albatta baxtli bölishing
kerak". Shu ma'no bor edi bu
jilmayishda. Anchadan beri u
bu qadar özini
yengil his qilmagandi. Qiz özga
yigit bilan chimildiqqa qadam
qöyganida, yigit ertangi
operatsiyadan tirik chiqmasligi
mumkinligi haqida öylardi... U
shu kuni qizga chin dildan baxt
tiladi...
Ertasiga yigit qölida ösha
taklifnomani mahkam siqib
operatsiya xonasiga kirib
ketdi...
Qiz kechqurun erini ishdan
kutib olarkan, uning kayfiyati
yöqligini sezdi. Eri unga bugun
bir yosh
yigit kasalxonada og'ir
operatsiyaning sönggi
daqiqalarida jon berganligini, u
judayam irodali bölishiga
qaramasdan, uni saqlab
qolisholmaganligini
aytdi.
-Bilasanmi, uning qölida bizni
töyimizga taklifnoma bor
ekan,- dedi u.
Qiz holsiz eridan taklifnomani
oldiyu yig'lab yubordi. U
özining xusnihatini
tanigandi...
(Muallif Zarif Ayubov)