bor...",- qaror qildi qiz. Xiyobonda
tumorni mahkam siqib shoshib ketardi. Keyin... Keyin
urilib ketdi. Telefoni qölidan tushib sinib ketgan yigitga
qaradi-yu qiz qölidagi tumorni qattiqroq siqdi...
Telefon orqali suhbatlar... Uchrashuvlar...Hammasi
chiroyli edi. Qiz ham hammasini taqdir izmiga tashlab
qöydi. Chunki uning sevgisi shu qadar kuchli ediki,
undan shunchaki köz yumib ketolmasdi. Har
uchrashganlarida yana va yana qattiqroq bog'lanib
borardi. Faqat yigit har uchrashganlaridan söng
qanchalik baxtli kunlarning yaqinligi haqida öylardi, qiz
esa yaqin kelayotgan iztirobli voqealarni his qilardi.
Shuning uchun qiz hech kimga bildirmasdan köp
yig'lardi... Oradan 20 kun ötib yigit qizga sevgi izhor
qildi. Qiz esa eshitib turib yig'lab yubordi. Yöq, qiz
ortiq faqat özini öylay olmasdi. Hammasini töxtatish,
ehtimol tugatish kerak edi. Uni quchib, yig'lama gulim
deb shivirlayotgan yigitga e'tibor ham bermasdan
yig'lardi qiz... Ösha kun qiz hammasini oyisiga aytdi.
Oyisi esa dadasiga. Ota chuqur öyga toldiyu qizini bir-
necha kun yig'lashga majbur qilgan qarorni chiqardi: -
Töy böladi! Töy böladi... Yigirma kundan söng...
Ertasiga yigit bilan uchrashgach qiz hammasini unga
aytmoqchiydi. Lekin, yana ayta olmadi. Yigit ham
qanaqadir mahzun kayfiyatda edi. U qizni uzoq
bag'riga bosib turdi: - Yig'lama, azizam senga kulish
yarashadi... "Nega yig'layapsan" deb söramadi ham...
Ösha kun qiz yigitni sönggi bor körib turgandi. Ertasi
kun qiz bu safar yigitga hammasini aytish uchun
uchrashuv joyiga keldi. Lekin yigit kelmadi. Telefoni
öchirilgan. Ikkinchi, uchinchi kun ham. 4-kun yigitdan
sms keldi: "Meni kechir... Menga xorijdan yaxshi ish
taklif qilishdi. Bilasanmi, mening kelajak rejalarim
ulkan. Bu rejada sen ham bor eding, ammo endi
hammasi birdaniga özgarib ketdi. Afsusdaman. Baxtli
böl..." Qiz öqib közlariga ishonmadi. Qayta-qayta
öqidi. "Siz bunday qilolmaysiz.." yig'lardi u. Lekin
hammasi ravshan edi. Qiz u bilan ötkazgan shirin 3
haftalik baxtli kunlarini bir-bir xotirladi. Sevaman
degandi, endi tashlab ketdi. Alam bilan unga javob
yozdi: -Sizga aytolmagan bir gapim bor: Meni
turmushga berishyapti... Balki, kelajagizni öylab, tög'ri
qilgandirsiz. Ketavering... Umuman qaytib kelmang...
Sizi körishni istamayman. Yodizdami, menga
yurakchali tumor sovg'a qilgandiz, omad keltiradi deb?
Menga soxta yurak hadya qildiz-u haqiqiy yuragimni
olib ketdiz öziz bilan. Sizga baribir rahmat. Menga
nimalarnidir örgatdiz. Masalan, taqdirga ishona
boshladim. Lekin taqdirlarimiz ayro ekan. Yana bir
gapni sizga aytolmaganman: Sizi sevaman! Hm...
Yomon bölsaizam, bildiz... Nafratlanaman ham... Sms
yubordi-yu telefonini suvga otdi. Örindiqda ötirib ezilib
yig'ladi. Hammasi tugadi... Qizning töyi kuni ham
keldi. Qiz xonasida közguga qarab ötirardi. Quloqlari
ostida esa yigitning unga aytgan hamma gaplari bir-
bir jaranglardi: "Poyezdga kech qolganimni kim
omadsizlik dedi?" "Kul azizam, kulish senga
yarashadi..." "Buni taqdir deydilar..." Uning yuzlariga
yosh dumaladi. Shu daqiqada uning ortida otasi qölida
qog'oz bilan ma'yus turardi. Otasi uning peshonasidan
öpdi: - Meni kechir qizim...
* * *
20 kun avval... Qizning otasi qizining boshqa yigitni
sevib qolganini eshitgach, chuqur öyga toldi. Fotiha
bölgan, hamma rozi. Qudalar ham yaxshi odamlar.
Nega qanaqadir ön kun ichida qizining bu taxlit özgarib
qolganini tushunolmasdi.Buni ötkinchi hoy-u xavas deb
qabul qildi va qizini bir necha kun yig'lashga majbur
qilgan qarorni chiqardi: - Töy böladi! Ota ösha yigitni
qidirib topdi. Istarasi issiqqina ekan. Lekin endi kech.
U bilan ochiqchasiga gaplashib oldi: - Qizim
unashtirilgan, 20 kundan söng töyi böladi, shuni
bilasanmi? Yigit jim bölib qoldi. Qizning nima
sababdan sevgi izhor qilganda yig'laganini tushungan
edi. - Hammasiga endi juda kech... Iltimos qilaman
sendan, qizimni chin yurakdan sevsang uni tinch qöy,
chunki men ikki dunyoda ham töyni töxtatmayman.
Qizimni hurmatini saqla, el-yurt oldida isnodga qöyma.
Yigit hech narsa deyolmasdi. Qizning otasi uzoq
gapirib sözini yakunladi: - Shunday qilki, u sendan
nafratlansin. Meni kechir... Shunday qilsang,
hammamizga yaxshi böladi... Shunday dedi-yu ketdi.
Yigit bölsa joyida turib qoldi... Hozir qizning otasi
undan qiz uchun jonini söraganida hech ikkilanmay
bergan bölardi. Lekin ayrim narsalarning qadri jondan
ziyoda bölarkan. Nima qilish kerak? Yigit uchun shu
kun juda og'ir böldi. Ertasiga qiz bilan uchrashdi. Qiz
yana yig'lardi. Yigit undan "nega yig'layapsan" deb
söramadi ham. Uni bag'riga bosdi. Ichidan otilib
chiqayotgan alami bög'ziga tiqilib qizga shivirladi: "Kul
azizam, hech qachon yig'lama..." Yigit shu lahzada
qaror qabul qildi: Taqdirga tan berish kerak... Qiz bilan
boshqa körishmaslik kerak... Ertasiga yana uchrashuv
joyiga otlandi. Yöq, körishmaydi. Uzoqdan kuzatsa bas.
U özini kutayotgan qizni uzoqdan kuzatdi. Keyingi kun,
undan keyin ham... Shu kun yigitga xorijdan ish taklif
qilishdi. Yigit ketishga qaror qildi. Hammasini unutish
uchun... Ertasi kun u qizga sms yubordi. Uning öqib
yig'laganini uzoqdan kördi-yu qölini yuragi ustiga olib
bordi va pichirladi: "Kechir jonim, mendan
nafratlanishing kerak..." Kunlar ötaverdi. Yigitning
samalyoti uchishidan bir kun oldin u qizni sönggi bor
körish ilinjida uning uyi yaqiniga bordi. Kördi
ham.G'amgin gözal qiz... Yigit qizning otasi bilan
gaplashib olishi kerak edi. - Men ertaga tongda Parijga
uchib ketaman,- yigit qizning otasi yonida söz
boshladi,- mana bu xatni unga berib qöying, iltimos.
Sizning iltimosingizni bajardim. Siz ham bajarasiz deb
öylayman... Xayr! Yigit ketdi. "Endi seni körmayman.
Kechir meni azizam... Baxtli böl!" Uning közidan
sizayotgan yoshlarni hech kim körmasligi uchun
közoynak taqib oldi. Ota maktubni öqib yuragi tölib
ketdi. Qizini shu darajada sevarkan, bir og'iz sözini ikki
ham qilmadi. Kuyov qilsa arzirdi. Lekin, kechikdi...
Tongga qadar hayollar iskanjasida qoldi. Tongda
maktubni olib qizining xonasiga kirdi. Qizi judayam
gözal. Lekin, uning közlarida yosh bor edi. Ota ortiq
bardosh qilolmadi. Qizini bag'riga bosib, peshonasidan
öpdi: - Meni kechir qizim... * * * Ota qiziga xatni berib,
yigit haqida hammasini aytib berdi. Qiz maktubni ochib
öqishga tushdi: "" Bugun mendan nafratlanayotgan
bölsang kerak. Ishonaver buning hecham ahamiyati yöq
menga. Chunki bugun men seni yana hammadan
birinchi tabriklayapman. Qanday omadim bora? Sen
jinnisan, negaligini bilasanmi? Töying haqida
aytmading menga. Lekin meni kimligimni unutib
qöyding. Men quvnoq "folbin"manku. Baribir bilvoldim.
Xuddi tug'ilgan kuningdagidek... Yodingdami, taqdirga
ishonmayman derding. Men esa qölimni avval yuragim
ustiga, keyin peshonamga qöyib buni taqdir deydilar
derdimBuning ma'nosini bilasanmi? Bu yurakdagi sevgi
uchun taqdirga minnatdorlik.. Ha, men taqdirimdan
minnatdorman. Ösha poyezdga kechiktirgani uchun...
Seni menga uchratgani uchun... Keyingi 5 oyda