Маслаҳатингиз керак. 18 йиллик турмушимиздан кейин унинг ҳиёнат қилишини билиб қолдим. Ажрашиш арафасидамиз. Уни кечиролмаяпман. Эрим билан ўртамизда оғзаки шартнома бор эди, ким ҳиёнат қилса, ҳамма нарсани қолдириб, уйдан чиқиб кетиши керак. Тўрт нафар фарзандимиз бор. Эрим ўз сўзлари ва ваъдаларини рад этмоқда. Мени уйдан чиқаришга ҳаракат қилмоқда. Уйни бирга сотиб олдик. Машинани ҳам. Дўконимиз ҳам бор, аслида мен уни нолдан кўтарганман. Эримнинг дўкон гуллаб кетишига ҳеч қандай даҳли йўқ, лекин уни ҳам мендан тортиб олмоқчи.Дўконнинг ҳам 50 % ни талаб қиляпти.

Нима учун бизнинг қонунларимиз хотин ва болаларни ҳимоя қилмайди? Масалан, Европада эркак ҳиёнат қилса, у хотини ва болаларига уйни қолдириб, хотини ва болалари учун алимент ҳам тўлаши керак.

Қонунлар ўзгартирилса яхши бўларди. Иккинчи никоҳда иккинчи хотин мулкий ҳуқуқларга эга бўлмаслиги керак. Бунда ажримлар ҳам камаярмиди. Агар орттирилган барча мол-мулк хотинга қолиши қонун билан белгиланса, шунда ҳам одамлар ўйлаб ажралармиди. Хотин эрининг зўравонлиги устидан ариза ёзса, эркакни оталик ҳуқуқидан маҳрум қилиш керак. Бизга эркакларимизни маҳкам ушлайдиган қонунлар керак.