Кўр ва шол дўст эмишлар. Кўр шолни аравачага солиб, етаклаб юрар, шол кўр учун - кўз, кўр эса шол учун оёқ-қўл экан. Шу тариқа бир-бирларининг нуқсонларини тўлдириб, биргаликда истиқомат қилар эканлар. У пайтлар тиббиёт ривожланиб, уларнинг дардларига даво топилган бўлса-да, булар фақирликлари учун муолажага пуллари етмай, шу аҳволга сабр қилиб юраверарканлар.

Кунларнинг бирида икки дўст саҳронинг нариги томонидаги қўшни шаҳарга йўл олибдилар. Йўлда кетарканлар, шолнинг кўзи бир кўза олтинга тушибди.

- Олтин! - дебди шол.
- Қаерда? - сўрабди кўр.
- Уни мен кўрдим, олтин меники, бироқ сени ҳам насибасиз қолдирмайман, шу шартимни қабул қилиб, қасам ичсанг, айтаман, дебди шол.
- Унга менинг қўлим биринчи тегиб, мен уни кўтариб юрадиган бўларканман, ҳаммаси меники бўлиши тўғрироқ, аммо майли, сенга ҳам бераман, дебди кўр.
Иккаласи олтинни талашишга тушибдилар. Шол олтин кўрнинг қўлида бўлса ҳам, унинг ёрдамисиз йўлини тополмаслигини билиб, уни саҳрода йўл тополмай ўлиши мумкинлигидан қўрқита бошлабди. Ўз ўрнида кўр ҳам олтин қўлимда бўлса, кўрни саҳрода қолдирсам барибир ўлади, деганча,
- Хазина меники, деб ўтираверибди.
Бир неча соат баҳслашиб, тортишиб, ким хазинанинг барчасига ёки кўпроғига ҳақлироқ экани даъвосига далиллар келтириш билан ҳолдан тойибдилар.
Орадан анча вақт ўтгач, бир соғлом - кўзи ва оёқ-қўли жойида бўлган киши уларнинг олдидан ўтиб қолибди.
Уларга қараб, аҳволни тушунгач, роса иккаласининг устидан кулиб масхара қилибди-да, хазинани ўзига олиб, уларни саҳрода қолдириб кетибди....

Бугунги кунимизда бир-бирларига эҳтиёжлари бўла туриб, бутун кучларини ўзларининг ҳақ эканларини исботлашга сарфлаётган мусулмон тоифалар ва ўлкалар аҳволи мана шу кўр билан шолнинг нодонлиги кабидир.
Муроса қилиб, хазиналарини ҳамжиҳатликда ўзларини муолажа қилишга сарфлаганларида, иккалалари ҳам шифо топиб, бахтиёр бўлардилар...

Бу қиссада ақл эгалари учун ибратлар бор.

Умматни ўзаро тортишувларга шўнғитиб, душманларидан чалғитаётган ва бу ишлари билан душманларга билиб-билмай хазиналаримизни топшириб қўяётган бадбахтларга Аллоҳдан инсоф ва фаросат сўраб қоламиз!

Маҳмуд Усмон,
Мадина Ислом Университети талабаси