almashtirishni keragi yöq deb öylayman, chunki dadam menga sovg'a qilgan Captivalari avtomatik, dedi jilmayib. -Bu Neksiya, Captiva emas, hohlasang Captiva topib öshanda örgan! -Hazillashdimku Javlon aka, menga sizning örgatishingiz yoqdi. -Albatta yoqadida, 10daqiqadan beri bita joyda 2chi skorost bilan, sekiiin aylanib yurganimizdan keyin. -Nima qilay tezlikdan qörqaman. Bir hörsinib qöydimda, unga parkovkani örgata boshladim. Buni yaxshi uddalarkan, lekin juda sekin qilar ekan. Maydonda yarim soatcha aylanib yezda qildik, keyin uni katta köchaga olib chiqdim. Özi aytganicha bor ekan, u ba'zida shoshilib qolar, ba'zida tormozni esdan chiqarar, boshqa köproq mashinalar yurayotgan yölga yetganda özini yoqotib qöyar edi. Bir kichikroq köchada, Volga mashinasini siqib qayilib ketdi. Svetoforga yetay deganda esa, boyagi Volga kelib bizga qattiq signal berib qayilib ketdi. Komola bu holatdan, ya'ni signaldan vahimaga tushgandi va svetoforga ham ahamiyat bermadi. Qarasam ahvol chatoq, töhtaydiganga öxshamaydi. Shartta özim tarafdagi tormoz va sepleniyani bosib töhtadim. Komolani esa közlari katta-katta ochiq holda tög'riga qarar, ikki qöli rölda, gazni esa qöyvormagandi. Taxometr borgan sari kötarilib borar edi. Men tezlik bilan uning oppoq va yumshoq sonlariga qölimni tekkizib, gazdan oyog'ini oldim. Uni sonlaridan istar-istamas qöl uzdim. Shimim ichidagi kichik javlon menga azob bera boshladi. -Menga svetoforni ham körmay qolaman deb aytmagandinku. U hech narsa demasdan, yomon ish qilganini menga homush qarab turardi. -Mayli, hechqisi yöq, bu gapimdan söng uning yuzi ozgina yorishdi, oyoqlaringa qöl yugurtirib yubordim, hapamasmisan, boshqa ilojim qolmagandida, notög'ri tushunma yana. U biroz uyalib: -Yöq, ustozimsizku tög'ri tushundim. -Demak menga mumkun ekanda. Özini bilmaganga olib: -Nima mumkun ekan?, dedi. -Hech narsa, yölingga qara. Ön daqiqalarcha haydagandan söng, unga ajratilgan vaqt tugaganligi tög'risida aytdim. Garajimizga haydatdim. U bilan pulni va har kungi körishadgan joyimizni aniqlab, tarqaldik. Uyga ketar ekamman, uning sonlari va nozik qöllarini ushlaganim yodimdan ketmasdi. Uyga keldimu, yotib uxladim...
Erta tongdan yana ösha Komola hayolimda men bilan uyg'ondi. Nonushtaga ötirdim, ammo nima yedim, nima ichdim buni bilolmadim. Hayolimda faqat kunning yarmi kelishini öylardim. 15daqiqada ishxonaga yetib keldim. Öquvchilarimni yezdaga olib chiqib, söng 12da qaytib keldik. Kelganimdan söng, tushlik qilib kollektiv bilan gaplashib ötirdik. Biroz ötib tashqariga chiqdim. U kelayotgandi, haa yana ösha ochiq sonlar. U bilan salomlashib, mashina kalitini berdim. U mashinani öt oldirib, qözg'aldida katta yölga qöshildi. U mashinani juda ham sekin haydardi, "tezlikni oshir" desam, "qörqaman" derdi. U yölda ketarkan skorostni yaxshi alishtira olmasdi. Doim xato qilardi, sepleniyani oxirigacha bosmasdi. Shunday xatolarining birida sonining yumshoq joyi yon qismiga qattiqroq shapatiladim. -Har xato qilganingda endi oyog'ingga uraman...
U menga qovog'ini solibroq qaradida, yölda davom etdi. Endi meni shijoatim oshib bordi. Qölidan, sonidan ushladim, soniga urdim, indamadiku. Demak, unda ham bunga hohish bor. Katta köchada ketar ekanmiz, endi u kam xato qilardi. Bu esa menga yoqmadi va özim tarafdagi sepleniya orqasiga oyog'imni tiqib oldim. Svetoforga yetganimizda sepleniyani bosolmay mashinani öchirib qöydi. Men ikkilanmasdan ösha zahoti uni dömboq sonlariga qölim bilan shapatiladim. Urganimda uning sonlari körinishini bir yumga özgartirib qimirlab qöydi. Men bu ishimdan uyalmadim, hech narsa bölmaganday ketaverdim. -Endi hato qilmayman, dedi Komola. -Köramiz, deb javob qaytardim. Yana bir svetoforga yaqinlashganda, ikkinchi marotaba sepleniya öyinini qildim. U shoshilib qoldi va shartta skorostni nitralga oldi. Tög'risi kutmagan edim. Bu safar aqli ishlab qoldi. U menga "yaxwi qildimmi" degandek kulib turardi. Men esa ustimda kulib, ichimda jaxlim chiqardi. Axir bu safar sonlardan quruq qolgandimda. Kattaroq mashina qöyish uchun möljallangan joyga kelganda, -Mashinani töxtat, shu yerga kiramiz, parkovkani örganasan, dedim. -Xato qilsamchi?, deb menga jilmayib turardi. -Xato qilsang, yana uraman, deb qölim bilan ishora qildim. U esa yanada köproq jilmayib, -Qilmasam rag'batlantirasizmi?, dedi. Men indamay bosh irg'ab qöydim. Bu gaplaridan, uning közlarini suzishlaridan va qosh qoqishlari meni ehtirosimni qitiqlardi. Tamom bölayozgandim bu janonning dastidan. Qaniydi, dast kötarib tizzamga ötqazib visolidan bahramand bölsam. Hayollarga chalg'imasdan yölga qaradim. Unga qayerga olib kirishi tög'risida tushuntirdim. U bu vazifani meni yordamimsiz yaxshi epladi va menga jilmayib qarab turdi. Mashina kalitini burab, uni öchirdimda, bor kuchimni töplab qölimni uni soni ustiga qöydim. U bir seskandiyu, menga hayron bölib qarab turdi. -Bu rag'bat Komola, dedim past va bir tekis ovozda. U meni qöllarimni chetga surdi va: -Qayoqqa hayday, dedi. -Garajga, bugungi yetar, seni ham oyoqlaring kaltak yeyaverib og'rib ketgandur, dedim. U haholab kulib yubordi. -Og'rigani yöq, hafa ham emasman. -Aldama, og'rigandur, hech bölmasa mana bunisi og'rigandur, deb qölimni yana uning sonlariga qöyib oldim. Menga bir qaradiyu, yana yölga qaradi. -Uyatsiz, qölingizni darhol oling, qörqayabman. -Shundan qörqsang, kelajakda nima böladi. -Uyog'ini amallarman deb kulib qöydi. -Eplolmasang meni chaqirgin, deb uni yuzlariga yuzimni yaqinlashtirdim. Biz qizilda turgandik. U meni közlarimga qarab turardi. Uni közlari, qoshlari, lablari, kipriklari va ikki yuzi eng chiroyli qizlardan yig'ib olingandek edi göyo. Örtamizdagi köz urishtiruvga ortdan eshitilgan signal chek qöydi. Men uni özini tutishlaridan, közlaridan bildimki, u tayyor edi. Faqatgina men qanday boshlashni bilmay turgandim. Ishxonaga yetib keldik va undan ertaga ishim chiqib qoladigan bölsa, telefon qilib aytishim uchun raqamini oldim. Xayrlashdik. Ertaga hech qanday qöshimcha ishim yöq edi, bu bahona böldi halos. Uyga qanday yetib kelganimni bilmayman,hayol bilan kelibman. Biroz tv kördim, futböl ham kördim va kechki ovqatdan söng unga qöng'iroq qildim. 3ta gudokdan söng, honandanikidan ham ötib tushuvchi yoqimli ovoz eshitildi. -Allo, Komola senmisan. -Ha menman Javlon aka hayrli kech. -Rahmat, ertaga bösh ekanman, ösha vaqtda körishamiz. -Ha hop böladi, mayli yaxshi dam olin. -Ha rahmat sen ham. -Arzimaydi. U bilan yana gaplashkim keldiyu, lekin uni gaplashkisi kelmadi shekilli, qöyib qöydi. Balki, yonida u bu kimdur bordir. Uyqim kelmasdi, ertangi böladigan ishlarni öylardim. Ertaga uni nima qilib bölsa ham, tuzog'imga ilintirishim kerak edi. Erta bir gap bölar. Internetga kirib biroz chalg'idimda, uyquga ketdim...
Har kungidek öquvchilarim bilan yezda qilib bölib, garajga(ishxona) keldim. Tushlik qilib bölgandim hayolimga ajoyib fikr keldi. Mashinani ustaxonamizga olib bordim va tormoz, sepleniyani ikta qilib turgan maxsus temir dastakni eng kaltasidan topib, gazga ham uladim. Tög'ri tushungan bölsangiz kerak, endi men gazni