Kechagi ishim uchun undan ozgina uyalibroq turar edim. Huddi kechagi köylakda bir qöli bilan bolan qölidan tutgan holda turar edi.
-Umarjon, akaga salom bermaysanmi?, u bolaga egilib qarab shunday dedi. Men bu gapdan biroz yengil tortdim.
-Bolani qiynamang, endi tili chiqyaptiku özi, bu gapni men ham hushchaqchaqlik bilan aytdim.
-Unday bölsa siz örgatingda. Qiz shöhroq va hozirjavob ekan.
-Nega endi men, özini akasi borku.
-Özini akasi ishdaku, u men bilan hazil qilganday, menikidaka ohangda gapirdi.
-Unda siz örgating! Aytgancha siz kim bölasiz Oqilga?, dovucha yeb unga tepadan qoshlarimni chimirib savol berdim.
-Oqil mening holamning ög'illari böladi.
-Haa, demak siz shahardan kelgansiz, siz haqingizda aytgandi.
-Ha, meni ismim Diyora. Siznikichi ög'ri bola.
-Nega ög'ri bölarkamman?, sal qovoq solib gapirdim.
-Kecha huddi ög'rilarga öxshab devordan möralab turgandizku. Men bir oz uyalibroq qolgandim.
-Yög'aaa, men faqat... haligi... haa pöchoq tashlayaptudim.
-Közingiz boshqa yerda ediku ög'ri bola, u menga bu gapni qosh chimirib gapirdi. Bu gapdan bög'zimda dovucha tiqilib qoldi. Bir necha ön soniya yötalib, tomoq tagiga urib-urib özimga keldim. Közlarim qizarib ketdi.
-Tuzukmisiz?
-Haa, dovucha tiqildi, u tepasidagi örik darahtiga yaxshilab razm soldida, menga murojaat qildi.
-Bizga ham oz-moz tashlang Yusuf ukam!
-Meni otimni qayerdan bildiz va nega uka deyabsiz?
-Men kollejda ikkinchi kursman, kecha Oqildan siz haqingizda söragandim.
-Ha, katta ekansizku opa, men 9-sinfman, beihtiyor unga kulimsirab, bir ikki dovucha tashladim. Ilib ololmagach, halta olib chiqsa, terib berishimni aytdim. U esa bolani kötargancha chopqillab oshxonaga kirib ketti. Birozdan söng u hovlida turgan uzunroq chöp bilan menga haltani uzatdi. Haltaga dovuchalarni tera boshladim. Bu orada uyoq-buyoqdan gaplashib, yaxshilab tanishib oldik. Men uni bir-ikki gaplaridan hayron bölardim, juda shöh ekan. Özim özimga "shaharliklar shunday bölsa kerakda" deb qöyardim. U menga yaqinroq kelib Umarni daraht shohlariga kötarib öynata boshladi. Tepadan esa... Tepadan uning köylak ostidagi kökraklari arig'i körina boshladi. Men bu holdan biroz g'alatiroq böldim. Asbob ham qaddini özgartira boshladi. Ahvol borgan sari yomonlashib, noqulaylik ortib borardi. Pastga qaramay desam ham iloji yöq, bor vujudim közlarimga buyruq berayotgandek edi. Shimni toridan kiyish ham, mana endi öz zararini körsatayotgandi. Qaddimni bukdimda, terishda davom etdim. Bizning örik daraht kattagina bölib, Oqillarning uyiga ham ancha-muncha shoxlari ötib turardi. Men ösha shoxlar ustiga ötib tera boshladim. Bu yerdan juda ham yaxshi körinayotgan kökraklarning tepa qismi, meni öziga sehrlab olgandi. Men juda ham omonatgina turar edim. Chunki, belim bukilgan, tepadagi shoxning kichigiga qölimni qöyib olgandim. Halta esa shoxlardan biriga ilingandi. Shu tob haltani olaman deb qöl chözgandim, oyog'im toyib, ushlab turgan shoxim sinib ketdi...

-Yusuuuf, Yusuf... Ufff... Endi nima qilaman..., qulog'imga shunday