��устам машинага мингандан кейин ортидан Анжела қараб қолди. Сўнг эри томонга ўгирилиб:
— Жуда хушбичим, ҳатто чиройли йигит экан.
- Ҳайронман, шу пайтгача нега уйланмаган? Қизиқ томони, миллиардер. Наҳотки, шундай бой одамни аёллар ўз ҳолига қўйган бўлишса? — деди.
— Сенгаям ёқиб қолдими? — мийиғида кулиб сўради Семён хотинидан.
— Дарров бемаъни хаёлларга борасан-да, жоним, — дея аразлаган бўлди Анжела.
— Мен бошқа хаёлдаман. Ўзинг менинг гапимни бошқа томонга бурдинг. Юр, уйга кирайлик, гаплашадиган гаплар чиқиб қолди.
Улар учта тансоқчи ҳамроҳлцгида ортларига қайтишди. Семён дарвозадан ичкарига кирганларидан кейин ҳовлисини гир айлантириб экилган майсага қараб роҳатланди. Кўзи қувнади. Кейин қулочини кенг ёзиб:
— Оҳ, нақадар гўзал бу олам, бир қара, — дея қўшиқ айтди. Анжела тўхтаб ортига бурилди. Эрининг мамнунлигини кўриб, жилмайди.
— Сенга нима бўлди? — деб сўради шўх овозда.
— Омад ўз оёғи билан ҳузуримга келганига ўзимни қўярга жой тополмаяпман. Мен, шаҳардаги энг бой кишилардан биттасиман. Мана шу ҳовлини сотсам, камида икки миллион долларга кетади. Қара, мен бу уйни қандай гўзал қилиб қурганман! Йўлагимиздаги манави тошлардан тортиб, уйнинг шиферигача чет элдан келтирилган. Фонтанни бир маротаба менинг кўзим билан кўрсанг-чи, етти хилда товланади-я! Энди мен Россиядаги энг бадавлат одамга айланаман. Кўрасан, хотин! Семён нарирокда ўзига ҳамон табассум билан
боқиб турган Анжеланинг ёнига югуриб борди ва хотинини қучоклаб олди-да:
— Ҳамма бойликларимни тарозининг битта палласига, сени иккинчи палласига қўйсам, барибир сен босиб кетасан. Ҳеч кимда сендайин гўзал, латофатли хотин йў-ў-қ! — дея бақирганча кўтарди-да, чирпирак қилиб айлантира бошлади.
— Ҳой, жиннивой! Йиқитиб юборасан!
— Йўқ, мен сени ҳеч қачон йиқитмайман! Сен менинг гавҳаримсан! — дея бақирди Семён. У икки-уч дақиқа хотинини худди шундай айлантириб турди ва шундан кейин ерга қўйди.
— Сашка! — дея бақирди Семён, — пиво олиб кел, шу ерда, манави майса устида, хотиним иккаламиз думалашиб пивохўрлик қиламиз. Хизматкорлардан бири югурганча пиво кўтариб
келди. Хорижда ишлаб чиқарилган ниҳоятда тиниқ пиво шишасини Семён қўлига олиб разм солиб карали. Сўнг мийиғида кулди-да, бир кўтаришда ичидаги суюқликни сипқориб юборди.
— Семён, — дея эрининг бўйнидан қучокдади
Анжела, — сенга нима бўлаяпти?
— Ҳеч нарса, — деди Анжеланинг юзидан ўпиб қўйган Семён, — хурсандлигимдан бир яйрагим келди-да.
— Юр, уйга кирамиз.
Уй ёнига борганларида эшикнинг ўзи автоматик тарзда очилди. Эр-хотин бир-бирини қучиб ичкарига киришди ҳамда юмшоқ итальян мебелига ўгиришди.
— Биласанми? миямга антиқа фикр келди.
— Қанақа фикр экан? — дея эрига термилди Анжела.
— Рустамни шунчаки қўлдан чиқариб юборишимиз инсофдан эмас, йўлини қилиб олиб қолишимиз керак. Аниқроғи, унинг пулларини. Йўқ жойдан миллиардер бўп қолсам, нимаси ёмон экан? Қанчадан бери шунинг орзусидаман-ку. Иккита заводим, бешта рестораним бўлгани билан шунча пул ни йиғолмаяпман-ку.
— Қандай қилиб унинг пулига эга чиқмоқчисан?
— Бунинг йўли жудаям осон. Биронта дугонангни ёки яқин қариндошингни топасан. У уйланади. Маълум муддат улар бирга яшашади. Ундан кейин ўз ўзидан Рустам ҳамма билан умрбод хайрлашиб, нариги дунёга равона бўлади. Қарабсанки...
— Унинг қариндош-уруғи-чи, улар шунча бойликни икки қўллаб бериб, оғизларини очиб қолаверишадими? — деди Анжела.
— Нью-Йоркда унинг уйига киргандим. На отаонаси бор, на қариндош-уруғи, ўшандаёқ бу фикр миямга кел ганди. Шунинг учун ҳам уни Москвага келишга ундадим. Ресторан, тунги бар қуриш баҳонасида, албатта.
— Ўйинг чаккимас, лекин битта хом жойи бор.
— Қанақасига?
— Дугонам ёки қариндошимга осмондан шунча мол-давлат тушиб қолса, уларни қандай қилиб сенга беради? Улар ошқовоқ бўлсаям, битта каллани кўтариб юришибди.
— Ҳа-а, — деди бошини қашиб Семён, — бу ёгини
ўйламаган эканман. Унда менинг синглимга уйлантирсак-чи?

— Фақат қора танли йигитлар билан кўнгил хушлашни ёқтирадиган Маргаритами? Қўй, ундан бегона минг марта афзал.
Ҳафсаласи пир бўлган Семённинг бироз асаби бузилди. Бироқ буни хотинига билдирмаслик мақсадида улкан телевизорни ёкди. Зангори экранда бир бирини обдон ялаб-юлқаб, секс билан машғул бўлаётган ёшгина қиз билан йигит тасвири кўринди. Семён илгарилари бунақа фильмларни жон жон деб кўрарди. Эрталабгача томоша қилиб чиққан пайтлари бўлган. Аммо ҳозир кўзи телевизорда бўлгани билан хаёли бошқа томонда эди. Анжела бўлса, фильмга берилиб кетди. Бутун диққатини кино тортиб олганидан эри билан бўлган суҳбат ёдидан ҳам кўтарилаёзганди. Баъзан кинодаги йигитнинг қилиқларига ютиниб қўярди. Зеро, эри анчадан бери бундай ишларни у билан бирга қилмаган, Анжеланинг эса соғинчи бўғзига келганди.
— Бор-йўғи битта йўли бор экан, — деб қолди бир маҳал Семён телевизордан кўзини узмаган холда.
— Ниманинг? — деди Анжела ҳеч нарсага тушунмай. Айни дамда эрига норози нигоҳ ташлаб қўйди.
— Рустамни қўлга олишнинг... Унга сен турмушга чиқасан!
— Ним-ма? Кимга мен турмушга чиқаман? — дея кўзининг ола-куласи чиқиб эрига қаради Анжела.
— Эшитмадингми? Рустамга эрга тегасан!
— Ўйлаб гапираяпсанми? Мен сенинг хотинингман-ку, қандай қилиб бошқа бировга турмушга чиқаман? Иккаламизнинг муҳаббатимиз-чи? — деди Анжела энди кўзлари косасидан чиққудек бўлиб. Аслида, эрининг бу таклифи унга ёқиб тушган эди. Шу боис, бир лаҳза унинг кўз ўнгидан Рустамнинг чиройли табассуми, майин сўзлашлари, сочининг силлиқ таралгани ўтди.
— Ниҳоятда қисқа вақтга, жа узоқ бўлса, олти ой унга хотинлик қиласан. Бу билан бир жойинг камайиб қолмайди. Менга пул керак, Анжела, жуда-а кўп пул!
— Хўп, сен айтганча мен кўндим ҳам дейлик. У рози бўлмаса-чи? — деди Анжела эрига ёвқараш қилиб.
— Сенинг ҳусну латофатинг олдида у жонини беришгаям тайёр бўлади. Сен томондан озгина истак бўлса тамом.
Анжела эрига жавоб қилмади. У ҳозир Рустам ҳақида ўйлаётган эди. Хотинииинг жим бўлиб қолгани Семёниинг жаҳлини чиқарди. Зарда билан телевизорни ўчирди. Эрини беш қўлидай яхши биладиган Анжела бирдан сергак тортди. — Хўш, нима дейсан? — деди Семен хотинига
ўткир нигоҳини тикиб.
— Ўйлаб олишим учун вақт берарсан? Ҳар қалай, мен ҳам одамман, бирорта иш қилишимдан, айниқса, бировга турмушга чиқишдан аввал ўйлаб кўришим керак-ку. Бировнинг никоҳида бўлиб туриб, қандай қилиб яна бошқасига эрга тегаман? — деди Анжела ўзини хафа бўлган кўрсатиб.

— Гапингда жон бор. Лекин ўйлашга фурсат йўқ. Сенга бунақанги таклифни айтишим менга осон бўлди, деб ўйлайсанми? Хуллас, бугун кечга мен Рустамни биронта ресторанга овқатланишга таклиф қиламан. Шунда сен билан муросамиз келишмаётганлигини, яқин кунларда ажрашишимиз эҳтимоли борлигини айтаман. Табиийки, у бизни яраштириб қўйишга ҳаракат қилади. Ва сен билан гаплашмоқчи бўлади. Худди шу пайт сен отингни қамчилайсан. Келишдикми? — деб Семён хотинига савол назари билан қаради. Анжела “хўп” дегандек бошини қимирлатди ва
ўрнидан туриб маҳзун қиёфада бир-бир қадам босиб, иккинчи қаватга кўтарилди ҳамда ётоқхонага кирди. У ўзини хўрланган ҳис қилмади. Балки, тошойна