O`shanda ham ayni bahor
kunlari edi. Atrof ko`m-ko`k
maysalarga, daraxtlar ham yashil
libosga burkangan. Qishi bilan
dam olgan dehqonlar endi dala
boshidan beri kelmay
qo`yishgandi. Dehqonchilik
ishlari boshlanib, hamma ochiq
maydonlarga ekin ekishga
kirishib ketgandi. Havo isib
ketganidan uyimiz yonidan oqib
o`tadigan kanal ham ancha to`lib
oqadigan bo`ldi.
— Suv juda ko`payibdi. Kuzda
ekilgan bug`doylarni yaxshilab
sug`orishimiz kerak. Kechasi
navbatlashib qarab, tezroq
suvlashni tugatib olinglar, - deb
topshiriq berdi otam.
— Ehtiyot bo`linglar, yosh
bolalar ko`zimizni chalg`itib,
ko`chaga chiqib ketmasin, katta
suv yaqin... — deb onam ham
kelinlarga tinmay eslatib turardi
o`sha kunlari.
— Ikki kundan beri daladasizlar.
Nimagadir ko`nglim notinch,
kechasi suv bo`yiga borganda
kalima qaytarib, duo o`qinglar,
suvning parilari bo`ladi...
Quloqlarni to`g`rilab qo`yib,
uyga qaytaver, sahar turib
xabar olarsan, — dedi onam
kechki payt ketayotganimda.
— Oyi, tuni bilan siz aytgan
parini kutdim, kelmadi. Kun
yorishgach, uyga qaytaverdim,
— dedim ertasiga hazillashib
onamga.
— Ha, senga hazil bo`lsa... —
ranjigan bo`ldi onam. Ikki-uch
kun o`tib, kechasi kuchli
momaqaldiroq bo`lib, chelaklab
yomg`ir quya boshladi. Bunday
paytda kanaldagi suv ham
ko`payib, yopilgan quloqlarni
yuvib, ekinlarni suv bosishi hech
gap emas. Ikki kun oldin
bug`doyzorga suv ochganim
yodimga tushib, shoshib borib
suv yo`llarini mustahkamroq
berkitmoqchi bo`ldim. Uyda
hamma uxlab qolgani uchun
ukamni uyg`otib o`tirmadim.
Tashqariga chiqishim bilan katta
olapar itimiz yo`limni to`sib,
tinmay hura boshladi.
— Jim yot, Olapar! Yur, men
bilan dalaga borib kelamiz, —
dedim-da, ketmonni olib yo`lga
tushdim. Birpasda ustim
shalabbo bo`ldi. Shoshib
qalinroq kiyinish ham esimga
kelmabdi. Itimiz esa oyog`imdan
tishlab orqaga tortqilab,
orqamdan ergashib tinmay
hurardi.
- Nega muncha vahima
qilmasang, yomg`irdan shuncha
qo`rqyapsanmi?
Kanal yoqasiga kelib qolgandim.
Shu payt kuchli momaqaldiroq
va chaqmoq bo`lib, atrof
judayam yorishib ketdi. Suv
bilan limmo-lim kanal yuzasi
oynadek yaltirab ko`rindi.
Beixtiyor oyoqlarim dala
tomonga emas, kanal tomonga
qarab yura boshladi. Atrof
birdan suv quygandek jimjit
bo`lib qoldi. Faqat oqayotgan
suvning sokin jildirashigina
eshitilardi. Shu payt bir to`da
qizlarning sho`x kulgisiga
o`xshash ovoz eshitildi. Kimning
ovozi ekan, deb o`sha tomonga
yana ildamroq yura boshladim.
Uzoqdan yaltiragan inson
sharpasi, aniqrog`i, uzun bo`yli
qizga ko`zim tushdi. U men
tomonga qarab imo qilgandek
bo`ldi. Tezroq borib, kimligini
bilmoqchi bo`ldim. Shuncha
yursam ham unga eta olmasdim.
U esa bir ko`rinib, bir g`oyib
bo`lib, meni o`zi tomonga
chorlardi. Shu payt qulog`imga
yana olaparimizning hurgani
eshitildi. To`xtab, orqamga
qaradim. Olaparning ovozi
yaqinlasha boshladi. Yomg`irni
yana seza boshladim. Birdan
onamning gapi yodimga tushdi.
Tezda bilgan duolarimni o`qiy
boshladim. Shunda uzoqdan
otamning ismimni aytib
chaqirganini eshitdim.
Olaparning men tomonga
o`qday uchib kelayotganiga
ko`zim tushdi.
Halloslab etib kelgan ukam bilan
otam xavotirlanib, meni
so`roqqa tuta boshlashdi.
— Nimaga bu tomonga ketib
qolding? Shuncha chaqirsak ham
to`xtamading? Nega yarim
kechasi uydan chiqding...
shunday yomg`irda?
— Bug`doyni suvini xabar
olgani chiquvdim.
— Bug`doyzorimiz boshqa
tomonda-ku, sen kanalning
boshlanish joyiga kelgansan,
nima qilmoqchiyding bu erda?
Yaxshiyam Olapar borib bizni
uyg`otdi, bo`lmasa bir falokatga
yo`liqishing aniq edi. Xudo bir
asradi, - dedi otam xavotir bilan.
Birgalashib uyga qaytdik. Olapar
ham indamay ortimizdan
ergashdi, u tinchib qolgandi. Itlar
inson ko`ziga ko`rinmaydigan
narsalarni ko`ra oladi,
deyishgani rost ekan-da.
Ertasiga kechasi ko`rgan
narsalarimni uydagilarga
aytmoqchi bo`ldim. Lekin
ishonmasliklarini bilib, indamay
qo`ya qoldim. O`shanda itimiz
tufayli bir falokatdan omon
qolgan bo`lsam ajabmas, yana
kim biladi deysiz...
Mohitobon yozib oldi.