Hikoyat qilinishicha bir kuni faqirona kiyingan,
ma’yus bir ayol sabzavot do‘koniga kiradi.
Do‘kon sohibiga tortinibgina yaqin bordi va eri
og‘ir xastalik tufayli biror bir ishga yaramay,
to‘shakka yotib qolgani, yetti bolasi borligi,
ularning ochlik azobidan qiynalayotganini aytdi. Sotuvchi unga ters qarab: -Ey, tilanchi xotin, tezda do‘konni tark et.- dedi.
Ayol esa bolalarining yemak yeyishga ehtiyoji
borligini aytib yolvorgancha: -Iltimos, taqsir, bolalarimning qornini to‘ydirib,
odamlarning eshigiga ishlagani jo‘nataman.
Ular ishlab pul topib kelgan zahoti qarzingizni
qaytaraman,-dedi. Do‘kondor ayolning iltijolariga parvo qilmay,
uni tanimasligi, doimiy xaridorlaridan
emasligini aytib, iltimosini rad etdi. Shu payt
do‘kon tashqarisida turgan bir mijoz sotuvchi
bilan ayol o‘rtasida bo‘layotgan suhbatni
eshitib qoldi va ichkariga kirib do‘kondorga: -Bu ayolga so‘ragan narsalarini ber, men kafil
bo‘laman, qarzini qaytaradi,-dedi. Uning gapiga
ko‘ra sotuvchi ayolga qaradi-da, istamaygina: -Oladigan narsalaringni ro‘yxat qilganmisan?-
deya so‘radi. Ayol tasdiq ma’nosini berib bosh
irg‘adi. -Unday bo‘lsa uni tarozining bir pallasiga qo‘y-
da, ikkinchi pallasiga o‘zing oladigan narsalarni
qo‘y. Ro‘yxat qog‘ozingni vazniga teng
narsalarni beraman,-dedi. Ayol bir muddat turdi-da, boshini quyi egib
choponining cho‘ntagidan qog‘oz parchasini
olib tarozining bir pallasiga qo‘ydi. Shu payt
do‘kondor va kafil mijozning ko‘zlari hayratdan
katta – katta ochildi. Tarozining tosh
qo‘yiladigan pallasi qog‘oz parchasining og‘irligidan cho‘kib ketgandi. Do‘kondor kafil
mijozga qarab ezg‘in tovushda: -Ishonmayman… Ishoniladigan holat emas… –
dedi. Tarozining mahsulot qo‘yiladigan pallasi
keragidan ortiq narsalar bilan to‘ldi. Do‘kondor
va’daga binoan ayol olgan hamma yeguliklarni
xaltaga joylab, qo‘liga tutqazdi. Zudlik bilan
nimalardir yozilgan qog‘ozni qo‘liga oldi-da,
o‘qidi. Unga xarid qilinadigan mahsulotlar ro‘yxati emas, quyidagi so‘zlar yozilgandi:
&Allohim! Nimaga ehtiyojim borligini yolg‘iz
o‘zing bilasan. Shuning uchun o‘zimni Senga
taslim etaman. O‘zingga tavakkal, O‘zing
omonat bergan bolalarimning rizqini yetkaz!”. Do‘kondor tosh kabi qotdi-qoldi. Ayol unga
tashakkur aytib, do‘kondan chiqdi. Ayolning
xaridiga kafillik qilgan mijoz bir dasta pulni
do‘kondorga berdi va &Qaytimi kerak emas”,
dedi. Mijoz do‘kondan chiqib ketayotib, tarozi
pallalarining singaniga ko‘zi tushdi. Nima sababdan tarozi pallasi singani va duoning
kuchi naqadar zalvorli ekani yolg‘iz
Allohgagina ma’lum edi… Qissadan hissa shuki: Allohga chin ko‘ngildan qilingan iltijo bu — duodir. Allohning
marhamati keng, astoydil so‘ralgan ezgu niyat
albatta ertami-kechmi ijobat bo‘ladi. Ana
shunday shafoatli kunlarda har birimiz ham
Yaratgandan yaxshi amallarni so‘rab duoga qo‘l
ochaylik!